Wanneer weet je dat het tijd is om te spreken?
Hoe mijn deelname aan Taboe met Philippe Geubels mijn leven veranderde
Soms draag je een verhaal zo lang met je mee dat het een tweede huid wordt. Je went eraan, bouwt je leven eromheen, vindt manieren om het te verbergen – voor de buitenwereld, maar vooral voor jezelf. Tot er een moment komt waarop je voelt: het moet eruit. Mijn moment begon met een onverwacht telefoontje.
Iemand die me goed kende, had een oproep op VRT gezien en stelde voor om me kandidaat te stellen voor Taboe, het programma van Philippe Geubels waarin moeilijke en gevoelige thema’s bespreekbaar worden gemaakt. Mijn eerste reactie was instinctief: nee, dat durf ik niet.
Ik zag het al voor me. De vragen. De reacties. De blikken van mijn familie. Moest ik hen opnieuw confronteren met iets wat ikzelf zo lang had proberen te vergeten? Moest ik alles weer oprakelen? Maar nog voor ik de gedachte volledig had afgemaakt, voelde ik het. De weerstand, de angst – het waren precies de dingen die me al mijn hele leven in de greep hielden. Dit was het taboe dat ik moest doorbreken. Niet alleen in de wereld, maar eerst en vooral in mezelf.
De volgende dag stelde ik me kandidaat.
Een telefoontje dat alles veranderde
Maanden later, tijdens een werkvergadering, ging mijn telefoon opnieuw. Pauze. Buitenlucht. Een stem aan de andere kant van de lijn: Robbe, redacteur bij Taboe op VRT. Ze hadden mijn verhaal gelezen. Er was interesse. Of ik eens wou praten?
Nog geen maand later zat ik daar, voor het eerst in lange tijd, en legde alles op tafel. De woorden kwamen, soms aarzelend, soms in een stortvloed. Ik vertelde over wat ik jarenlang niet hardop durfde zeggen. Over het trauma van seksueel misbruik, de schuld en schaamte die me jarenlang achtervolgden, en hoe ik leerde overleven door mezelf te verdoven met afleiding – alcohol, sigaretten, feestjes, oppervlakkige relaties.
Ik besefte hoe ver ik was gekomen. Hoe ik van een jongen die zijn pijn verborg, was uitgegroeid tot een man die zijn eigen demonen durfde aan te kijken. Hoe ik van een overlever stilaan een verteller werd.
Wat Taboe mij leerde
En toch, ondanks al het werk dat ik had verzet, merkte ik tijdens de opnames iets bijzonders op. Hoe snel ik overprikkeld raakte. Hoe vreemd het voelde om even niets te hoeven, om gewoon te zijn. De afwezigheid van strijd was bijna onwennig.
Ik was zo gewend geraakt aan vechten, aan problemen oplossen, aan overleven, dat ik vergeten was hoe het voelde om achterover te leunen en de zon op mijn gezicht te laten vallen.
En dat werd misschien wel mijn grootste inzicht. Helen betekent niet alleen dat je je pijn aankijkt, maar ook dat je leert genieten. Dat je niet alleen voelt waar het pijn doet, maar ook waar het licht is.
Mijn deelname aan Taboe met Philippe Geubels herinnerde me eraan hoe lang en intens mijn innerlijke reis is geweest. Maar ook dat die reis geen eindpunt heeft. Dat het pad zich blijft vormen, stap voor stap, en dat ik niet de enige ben die het bewandelt.
Waarom ik me inzet met Bezielde Wolven – een plek voor mannen die vastzitten in hun eigen stilte
Na mijn deelname aan Taboe met Philippe Geubels op VRT werd het me nog duidelijker: te veel mannen dragen hun pijn alleen. We leren al vroeg ons sterk te houden, niet te klagen en vooral niets te laten merken. Maar wat als kracht niet zit in het verbergen, maar in het delen?
Daarom zet ik me in met Bezielde Wolven, een project waarin ik me richt op álle mannen. Niet alleen overlevers van trauma, maar ook mannen die – net als ik ooit – nog gevangen zitten in hun eigen stilte.
Veelvoorkomende innerlijke taboes van mannen:
❌ “Ik moet alles alleen kunnen.”
❌ “Ik mag me niet kwetsbaar tonen.”
❌ “Hulp vragen is zwak.”
Maar dat is een leugen. Ware kracht ligt in verbinding. In het durven voelen. In het delen van wat je jarenlang hebt weggestopt.
Wat houd jij nog verborgen? Welke delen van jezelf mogen nog niet gezien worden?
Mijn helende reis begon toen ik besefte dat ik het niet alleen hoefde te doen. Dat groeien als mens geen eenzame strijd hoeft te zijn.
Wat als je vandaag, hoe klein ook, een stap zou zetten naar openheid?
Want heling gebeurt niet in isolatie.
💛 Altijd samen.
🥾 Zet je eerste stap en boek hieronder een gratis kennismakingswandeling met Hans mentor bij bezielde wolven en deelnemer van Taboe.